Buik (2017) - Mugmetdegoudentand
- Gittie Bruyninckx
- 29 mei 2021
- 2 minuten om te lezen
Wanneer je nog een toneel moet kijken voor school maar je noch de tijd, noch de mogelijkheid hebt om er eentje in het echt te gaan bekijken, ben je afhankelijk van het online aanbod dat je kan vinden. Nu het cultuurlandschap langzaamaan terug opengaat, was dit online aanbod behoorlijk beperkt. Uiteindelijk vond ik dan toch het toneel Buik van Mugmetdegoudentand.
Toen ik aan dit toneel begon, was ik niet zeker wat ik moest verwachten. Buiten het genre, wist ik niet wat ik zou zien. Zware thema's bespreekbaar maken met humor kan of heel goed uitdraaien, of een totale ramp zijn. Ik hield dus mijn hart vast toen ik op play drukte.
Het toneel begint met een sober decor, beige zitzakken en een beige stapelbed, dat in schril contrast staat met de twee kleurrijke en expressieve personages Bob en Marit. Broer en zus weten vanaf het eerste moment de aandacht van het publiek te grijpen en een geloofwaardige relatie neer te zetten. Doorheen twee korte segmenten, afgewisseld met een donker moment ondersteund door muziek, leren we de dynamiek tussen de twee karakters kennen en zien we hoe veel ze verschillen. Marit die op haar veertig juist terug single is en het online daten aan het ontdekken is, terwijl Bob getrouwd is en samen met zijn man een kinderwens heeft. De impact van deze
kinderwens komt tot uiting ongeveer twintig minuten in de voorstelling wanneer Marit Bobs goed voorbereide speech onderbreekt en hem met de neus op de feiten drukt: hij wil Marit als draagmoeder voor zijn kind.
Wat volgt is een turbulente strijd tussen broer en zus die lijnrecht tegenover elkaar staan met de wensen die ze tot uiting willen zien komen. Waar Bob graag nieuw leven op de aarde wil brengen, wil Marit juist een leven beëindigen: dat van hun zieke moeder. Naarmate we verdergaan in het toneel, zien we een duidelijke regressie van broer en zus die teruggrijpen naar hun jongere zelf. Na letterlijk op de grond te hebben razen en tieren, komt de discussie tot een climax met een spelletje schaar, steen, papier.
Nu ik terugkijk op het toneel, ben ik niet zeker wat ik ervan denk. Ik ben onder de indruk van de humoristische wijze waarop ze de serieuze onderwerpen bespreekbaar gemaakt hebben, maar aan de andere kant weet ik niet zeker of ik dit toneel zou aanraden aan vrienden. Technisch zat het goed in elkaar, maar het miste voor mij iets. Misschien ben ik eerder een musicalfan, maar ik had het gevoel dat ik met in dit toneel niet zo goed kon vinden als de stukken die ik normaal gezien kijk. Zelfs de broer-zus relatie die op sommige momenten erg herkenbaar was, leidde niet tot de inleving die ik normaal gewend ben.
Ondanks dat ik er nog niet uit ben of dit toneel me heeft kunnen bekoren, ben ik wel blij dat ik Buik bekeken heb. Ik heb respect voor de acteurs en de regisseur die met slechts twee karakters een verhaal hebben kunnen vertellen dat me de volledige speelduur geboeid gehouden heeft. Zo zie je maar weer, less kan wel degelijk more zijn.
Comments