If anything happens I love you

Vorige week zondag was het stipt 22 jaar geleden dat ik mijn vader op Pasen verloor in een auto-ongeluk. Nu, een week later, heb ik eindelijk de kortfilm over rouw bekeken die al veel te lang op mijn lijst staat. Vanaf dat deze film op Netflix verscheen, wist ik dat ik hem graag wou bespreken voor het vak Nederlands. Kortfilms zijn namelijk niet meteen mijn eerste keuze als het aankomt op wat ik ga kijken en zeker niet als ze gaan over een beladen thema zoals dit. 'If anything happens I love you' leek me met zijn twaalf minuten speelduur echter een goede opstap om me meer te verdiepen in kortfilms.

Toen ik op start drukte, was ik niet zeker wat ik kon verwachten. Ik had specifiek de trailer nog niet bekeken, dus ik wist niets over de film. Al snel bleek dat 'If anything happens I love you' een geanimeerde film was die voornamelijk rekende op zijn beelden, kleurenschema en muziekrepertoire: een film die duidelijk maakt waarom beelden meer zeggen dan een duizend woorden. Drie minuten in de zwart-witte film, bracht het eerste kleurelement me tot tranen. Rouw is een persoonlijke ervaring, maar het verdriet dat deze ouders voelde, kwam bij mij hard binnen. Het voelde bekend, ik identificeerde me met hen, met de wanhoop die hen in zijn greep hield.

© Netflix

Ondanks dat de film slechts twaalf minuten duurt, wisten McCormack en Govier een sterke emotie over te brengen. Voor mij is het vooral het symbolisch gebruik van kleur dat me bij zal blijven. Wanneer iemand die zo belangrijk is zomaar uit je leven wordt weggegrist, kan het lijken alsof met hen alle kleur verdwijnt. Je wereld wordt grauw en leeg en het doet pijn om hen © Netflix

te herinneren: je gaat situaties die je aan hen doen denken uit de weg, je trekt je terug in jezelf en vergeet te leven. Ook de muziek van Lindsay Marcus heeft een belangrijke rol gespeeld in mijn beleving van deze film en het tot leven brengen van de personages. In een film waarin niet gesproken wordt, wordt het verhaal tenslotte verteld door de beelden en soundtrack.

Ondanks dat - of juist omdat - deze film me tot tranen heeft beroerd, ben ik gebeten door de kracht van de kortfilm. Het is verrassend om te zien hoe vol de personages zijn met de beperkte tijd dat we ze zien op het scherm. In mijn ogen is deze film een echte aanrader!